węgrzynów

Jest to jedna z najstarszych wsi na terenie naszej gminy. We wczesnym średniowieczu przez osadę przebiegał bardzo ważny trakt komunikacyjno-handlowy z Wrocławia do Trzebnicy i dalej do Poznania. Jej nazwę notowały źródła od XIII w.: Ugrinovo, Wangrinouo, Wangrinov, Wangrinovo , Wangrinowo, Wangrinow, Wangrzinaw, Wangrinow, Wangrzinaw, Wangrtzinaw, Pflaumdorf,, Blumendorf, Plfaumendorf oraz od 1785 do 1945, potem Węgrzynów.

Nazwa wsi ma pochodzenie patronimiczne i wywodzi się od imienia Węgrzyn, właściciela osady lub gospodarstwa w tej wsi. Do zmiany nazewnictwa wioski przyczyniła się prawdopodobnie trudna wymowa dotychczasowej nazwy. Nowe miano wywodzi się zapewne od dziko rosnących drzew śliwkowych na stokach wzgórz otaczających osadę, które w okresie kwitnienia dodawały wiosce szczególnego uroku (Blaumendorf).

Węgrzynów to wieś rycerska, która w XII w. wchodziła w skład dóbr wielmoży śląskiego, Piotra Włostowica i jego potomków.

Węgrzynów, jako niewielka wieś, wykształcił się dopiero w latach dwudziestych XX w. W 1939 r. liczyła 66 mieszkańców, 18 budynków, a własność gminna stanowiła 204,64 ha. Jej mieszkańcy byli rolnikami i hodowcami bydła i owiec. Był też fryzjer. Dzieci uczęszczały do szkoły katolickiej lub ewangelickiej w Trzebnicy. Wieś (od 1898 r.) miała połączenie kolejką wąskotorową (1 km od wsi) z Trzebnicą i Wysokim Kościołem, oraz połączenie samochodowe z Droszowem (2 km) i Trzebnicą (4 km). Na czele wsi stał wójt Oskar Tschapke. Rozwój wsi przerwała II wojna światowa. W styczniu 1945 r. dotychczasowi mieszkańcy Węgrzynowa opuścili swoją wieś.