Taczów W

Śladów osadnictwa prehistorycznego posiada niewiele. Mimo to ma jedną z najstarszych metryk na terenie Gminy Trzebnica. Miejscowość istniała już na początku XII w. Miano wsi wywodzi się od imienia Tacs lub Tasz. Jej nazwę notują źródła: Tassow, Tasco, Tachowo, Tachovo, Thaczow, Taczow, Totschen Gross, po 1945 r. – Taczów Wielki.

Pierwotnie był wsią rycerską. Jej właściciel Pachozlav (Pakosław), podarował ją w latach 30. XII w. benedyktynom nowo powstałemu klasztorowi św. Wincentego na wrocławskim Ołbinie. Fundatorem tego opactwa był Piotr Włostowic, potężny wielmoża śląski. Darowiznę Pakosława potwierdza dokument wystawiony 28.06. 1149 r. przez Bolesława Kędzierzawego. Po przejęciu tego klasztoru przez promonstantów (norbertanie, zakon kanoników regularnych), ich opat Cyprian, w 1193 r. zwrócił się do papieża Celestyn III z prośbą o opiekę stolicy apostolskiej nad klasztorem św. Wincentego i zatwierdzenie w jego posiadania imiennie wyliczonych miejscowości. Wśród nich była wieś Tassov.

W 1285 r. na prośbę opata, książę wrocławski Henryk IV Prawy, zezwolił klasztorowi św. Wincentego lokować Taczów jako wieś na prawie średzkim i zwolnił ją od obciążeń prawa polskiego. Jednak realizacja tej decyzji została zawieszona. Dopiero w 1346 r. opat klasztoru, w celu przeprowadzenia lokacji, sprzedał wioskę zasadźcy, Mikołajowi Stachowiczowi i jego braciom (z wyjątkiem starszego brata Michała) oraz i ich matce Elżbiecie.

Na terenie Taczowa Wielkiego istniał też majątek klasztorny. Dobra te z czasem były dzierżawione.

Wieś miała charakter ulicówki zabudowanej zagrodami frankońskimi w czworobok. We wsi był wiatrak, szkoła, gospoda oraz stacja kolei szerokotorowej na trasie Trzebnica – Psie Pole, którą otwarto 1 grudnia 1886 r.

1 kwietnia 1939 r. Taczów Wielki oficjalnie przestał istnieć, ponieważ wieś została administracyjnie włączona do ówczesnego Moltketal czyli do Brochocina.