Biedaszków Mały

Na terenie wsi znajdują się dwa stanowiska archeologiczne, które wskazują na osadnictwo w okresie kultury łużyckiej, kultury przeworskiej oraz wczesnego średniowiecza. Jej nazwę notowały źródła od XVII w.: Biadasskowo, Bitauske, potem Biadauschke dalej Biadauschke Klein, a w latach 1938-1945 – Margaretenmuehle, po 1945 r. – Biedaszków Mały.

Pochodzenie nazwy wsi jest podobne jak Biedaszkowa Wielkiego. Natomiast nazwa Margaretenmuehle pochodzi od nazwy pobliskiego młyna.

Wieś wykształciła się z osady leśnej, która leżała na terenie posiadłości klasztoru trzebnickiego i stanowiła jego własność. W 1785 r. we wsi było 7 gospodarstw zagrodniczych, 11 zagród i 84 mieszkańców. Protestanci uczęszczali do zboru w Koniowie, a katolicy do kościoła w Koczurkach. W 1820 r., 10 lat po likwidacji klasztoru cysterek, wioska liczyła 25 gospodarstw zagrodniczych, 14 zagród oraz 96 mieszkańców. Osada powoli rozwijała się i ponad 100 lat później – w 1939 r., we wsi było 52 zagrody, w których żyło 202 mieszkańców. Do gminy wiejskiej należało 319,66 ha gruntu. Wtedy sołtysem był Reinholb Ritschke, a interesy wioski reprezentowało 3 radnych.

Wieś złożona była z kilku części: niewielkiej, nieregularnej ulicówki właściwego Biedaszkowa Małego, z przysiółka Parnice i gospodarstwa młynarskiego Kliche Muehle. Układ ten utrwalony już w II połowie XVIII w., nie uległ istotnym zmianom.