Piersno

Nazwę tej starej wsi notują źródła od początku XIII w.: Byrzan, Pyrsino, Pirsino , , Persino , Puerschen, Peruschen, Pirschen, Piersno – po 1945. Ślady pobytu człowieka sięgają epoki kamienia, kultury łużyckiej (cmentarzysko ciałopalne) i kultury przeworskiej oraz wczesnego średniowiecza. Etymologia najstarszej nazwy wsi pochodzi od słowiańskiego słowa „bruzu”, co znaczy „szybko” i dotyczyło strumienia. Natomiast nazwa Pirsino, wywodzona jest z określenia wsi, jako miejsca zamieszkania służby kościelnej. Wieś od roku 1239 lub 1315, weszła w skład majątku biskupa wrocławskiego. W XVIII i XIX w. była to malutka wieś, w której żyło około 80 mieszkańców w ponad 12 domach. Byli to zagrodnicy posiadający łącznie 17 ha ziemi. Od XVI w. wieku dobra należące do tej wsi przeszły w ręce prywatne i należały do wielu rodów. Stara siedziba właścicieli dóbr, która znajdowała się na terenie folwarku, została zastąpiona w 1856 r. przez nowy pałac w stylu neogotyckim, który zbudowano w nowym miejscu. Do 1856 r. dwór stał po północnej stronie starego folwarku. Na wschód od niego, v. Debichütz wzniósł nową rezydencję, wokół której urządzono niewielki park. Areał majątku liczył ponad 200 ha. We wsi były 2 młyny, wiatrak, cegielnia, browar gorzelnia i karczma. Pałac został zburzony w 1955 r. Obecny folwark pochodzi z pocz. XX. Przedwojenne dzieje mieszkańców Skarszyna i Piersna zostały przerwane przełomowymi wydarzeniami 1945 roku. Śląsk wrócił w granice Polski, natomiast ludność niemiecka musiała opuścić jego ziemie. Do tych wiosek przybyli polscy osadnicy.