Trzebnickie uzdrowisko

Gmina Trzebnica prowadzi starania o przywrócenie miastu statusu uzdrowiska. Przemawiają za tym przedwojenne tradycje, istnienie wód leczniczych, walory środowiska naturalnego, spełnienie norm czystości powietrza, a także inwestycje w zakresie modernizacji ścieżek w Lesie Bukowym i stawów wraz z nowoczesnym aquaparkiem, jak również dostępne zaplecze hotelarskie i restauracyjne oraz dynamiczny rozwój całej gminy. Wykonane badania klimatu potwierdzają, że warunki bioklimatyczne Trzebnicy spełnią wymogi i parametry współczesnych polskich miast uzdrowiskowych.

 

Historia zdroju

Najstarszym zabytkiem trzebnickiego uzdrowiska jest otwarty 1 maja 1888 roku Zakład Zdrojowy (Zdrój Jadwigi). Założył go na swoich włościach właściciel ziemski Otto Müller, który odkrył w 1887 r. borowiny (bagna) na swoich posiadłościach, pomiędzy miastem a Lasem Bukowym. Po przeprowadzonej przez tajnego radcę rządowego dr. Polleka analizie, borowiny wykazały właściwości lecznicze. Zakład Zdrojowy, który był dostępny cały rok dysponował 50 pokojami z werandami do kąpieli słonecznych, centralnym ogrzewaniem, pokojami spotkań, pełnym wyżywieniem z dietami poleconymi przez lekarzy. Zasadniczy sezon trwał od 1 maja do 1 października. Trzebnickie uzdrowisko oferowało ponadto koncerty w parku zdrojowym, wieczory taneczne, kino, bibliotekę, boiska sportowe i kort tenisowy, przejażdżki samochodowe. Leczono głównie chorych na reumatyzm, płuca, anemię, gościec i choroby kobiece. W rehabilitacji wykorzystywano kąpiele błotne borowinowe oraz lecznicze wody mineralne zawierające związki żelaza. Właściwości lecznicze trzebnickiego zdroju przyciągały do Trzebnicy licznych kuracjuszy, co wymusiło potrzebę dalszej rozbudowy infrastruktury uzdrowiskowej. Wokół zabudowań uzdrowiskowych powstawało bogate zaplecze noclegowe i gastronomiczne. W 1905 roku kompleks uzdrowiskowy powiększył się o modernistyczny budynek Hotelu Zdrojowego.

Atrakcją dla kuracjuszy i turystów był także znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie domu zdrojowego Staw Gondolowy. Schodząc po drewnianym pomoście wynająć można było jedną z zacumowanych przy nim łódek.

Po II wojnie światowej kontynuowana była działalność lecznicza przy ulicy Leśnej w Trzebnicy. Dnia 15 października 1945 r. utworzono Państwowe Uzdrowisko w Trzebnicy. Do 1951 r. uzdrowisko pełniło rolę ośrodka rekonwalescencyjnego dla dzieci. Dopiero epidemie choroby Hainego Medina, które nawiedziły Polskę w latach 1951-1959, wyznaczyły mu rolę ośrodka rehabilitacyjnego dla dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządów ruchu. Lata 1960-1980 zadecydowały o charakterze zakładu jako wieloprofilowego ośrodka rehabilitacyjno-ortopedycznego.

 

Czasy współczesne

Wyremontowany w latach 2009-2011 budynek dawnego Zdroju św. Jadwigi przeznaczony został pod biura wydziałów Starostwa Powiatowego w Trzebnicy. Podczas robót remontowych wyburzony został łącznik między budynkami dawnego zdroju, a na jego miejscu powstał parking dla petentów starostwa.

We wrześniu 2014 roku otwarto Szkołę Muzyczną I stopnia w budynku dawnego domu zdrojowego, a rok wcześniej szkołę podstawową, na cele której zaadaptowano budynki sanatorium z lat 1960-1980. Do tej pory uzdolnione muzycznie dzieci, chcące uczyć się gry na instrumencie i szlifować swój talent, nie miały innej możliwości, jak dojeżdżanie na zajęcia do Wrocławia. Teraz cała baza dostępna jest dla nich w Trzebnicy.

Park znajdujący się przed wejściem do dawnego hotelu zdrojowego również przeszedł rewitalizację i utrzymał swój charakter. Odnowiono ścieżki parku oraz fontannę, a także zadbano o to, aby każdy mógł korzystać z terenu przed szkołą muzyczną również poza trwaniem roku szkolnego. Latem wystawiane są leżaki a z głośników słychać relaksacyjną muzykę. Obecnie władze miasta Trzebnica starają się o rozbudowę aktualnej siedziby szkoły muzycznej o dodatkowy budynek, w którym znajdować się miałaby sala koncertowa.