| |
Ślady osadnictwa sięgają pradziejów: epoki neolitu, kultury przedłużyckiej, kultury łużyckiej i kultury przeworskiej, a także okresu wędrówki ludów oraz wczesnego średniowiecza.
Nazwę wsi nazwę notują źródła od początku XV wieku: Elgot – (1406, 1469), Ellguth oraz Kloch-Ellguth, potem Kloch Ellguth, Ellguth-Kloch oraz Ellguth bei Massel, Masselish-Ellguth , wtedy Klochfelde do 1945 r., od tego roku – Ligota Trzebnicka.
Nazwa osady Ligota jest pochodzenia słowiańskiego i ma związek ze stosowaną w średniowieczu wolnizną, czyli ulgą przyznawaną na zagospodarowanie się dla osadników osiedlającym się w nowym miejscu. Przywilej ten zwalniał osadników na określony czas od świadczenia powinności na rzecz właściciela gruntu za to, że użytkowali jego ziemię. Okres ten zwano wolnizną, ulgą. Stąd bardzo liczne są nazwy miejscowe: Wole i Lgoty. W nazewnictwie ogólnopolskim występują: Wole, Wólki, natomiast na terenie Polski zachodniej, na Śląsku, określano je mianem Lgota (por. ulga, leg-ki = lekki).
Wieś jest starsza niż wskazują na to znane dokumenty. W nieokreślonym bliżej czasie została lokowana na prawie niemieckim i posiadała sołectwo oraz folwark.
Wielkość majątku ligockiego ulegała zmianom i jego areał wynosił 1876, wynosił 292 ha, w 1895 liczył 376 ha, a w 1937, już tylko 233 ha. W dobrach, w 1895 r. pracowało 137 robotników rolnych, a w 1926 r. – 163. Zajmowali się oni m.in. hodowlą owiec i trzody chlewnej.
Zabudowania folwarczne pochodzące z początku XX w. uległy obecnie znacznej dekapitalizacji. Dawna wieś miała charakter ulicówki o swobodnej zabudowie względem głównej drogi. W 1830 r. liczyła 46 zagród, w których mieszkało około 140 osób, w 1895 r. w 34 domach żyło 137 mieszkańców. W 1933 r. we wsi i w folwarku mieszkało 227 osób, a w 1939 – 225. We wsi był wiatrak, 6 warsztatów tkackich, lniarskich, cegielnia, gorzelnia i browar.
|
Powrót