Związani z Trzebnicą
Księżna Jadwiga z Andechs-Meran ufundowała wraz ze swym mężem Henrykiem Brodatym klasztor cysterek w Trzebnicy. Swoim pobożnym życiem zasłużyła na miano świętej - została kanonizowana przez papieża Klemensa IV w 1267 roku, 24 lata po swojej śmierci. Od 2010 roku św. Jadwiga Śląska jest oficjalnie patronką miasta Trzebnicy. Jest również patronką Polski, Piastów śląskich, Śląska, archidiecezji wrocławskiej, Andechs, Berlina, Krakowa, Wrocławia, Dębicy, Europy, uchodźców oraz pojednania i pokoju. Atrybutami Świętej są buty w ręce, krzyż, figurka Matki Bożej, makieta kościoła w dłoniach, różaniec.
Książę Henryk I Brodaty urodził się w 1168 roku w Legnicy. Wraz z licznym rodzeństwem wychowywał się na dworze Księcia Śląskiego pod opieką matki, później wyznaczonych przez ojca żołnierzy i duchownych. Po śmierci najstarszego brata stał się dziedzicem i poślubił Jadwigę, córkę Bertolda VI i Agnieszki Wetyńskiej z Andechs. Dwór Henryka i Jadwigi był podobny do modelu dworów europejskich XIII wieku, lecz panował tu mniejszy przepych, przestrzegano ściśle religijnych przepisów i panował nastrój pobożności. Para książęca wspomagała duchowieństwo i była fundatorem kościołów, klasztorów i obiektów o znaczeniu charytatywno-społecznym. Po przejęciu władzy na Śląsku najważniejszą fundacją było opactwo w Trzebnicy. Klasztor, który książę Henryk Brodaty założył na wyraźną prośbę małżonki Jadwigi był pierwszym opactwem żeńskim założonym na Śląsku. Pierwsze mniszki przybyły z Bambergu, gdzie Ekbert – brat Jadwigi został biskupem. Książe pochowany jest w trzebnickiej bazylice gdzie na środku prezbiterium znajduje się poświęcona jemu oraz wielkiemu mistrzowi krzyżackiemu, Konradowi II von Feuchtwangenowi tumba.
Trzebnica jest miejscem urodzenia wielu znanych i ważnych osób. Jedną z takich postaci jest królowa Francji, Maria Karolina Leszczyńska. Urodziła się 23 czerwca 1703 roku. W latach 1725–1768 była żoną Ludwika XV, z którym miała 10 dzieci. Zmarła dzień po swoich 65. urodzinach.
Ks. Dziekan Wawrzyniec Bochenek prawie przez całe swoje życie związany był z Trzebnicą. W 1945 roku, w szóstą rocznicę swego kapłaństwa, przyjechał z myślą podjęcia pracy duszpasterskiej w tym miejscu. W latach 1945-1951 Ksiądz Wawrzyniec Bochenek był duszą wszystkich ważniejszych wydarzeń duszpasterskich na Dolnym Śląsku, potęgując tym samym miłość do Kościoła, patriotyzm oraz kult ku św. Jadwidze. Dzięki jego niestrudzonym zabiegom Trzebnica stała się ważnym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego na mapie Administracji Dolnego Śląska. Ks. Wawrzyniec Bochenek zachęcał wszystkich księży do katechizacji dzieci i młodzieży, troszczył się o rodziny. Prawie codziennie pełnił posługę konfesjonału. Troskliwie zabiegał o piękno wewnętrznego wystroju Bazyliki Św. Jadwigi. Dzięki jego zabiegom powstały nowe ławki i funkcjonalne konfesjonały, w świątyni znalazło się 20 obrazów słynnego świętobliwego malarza Michała Łukasza Willmanna. Dokonał kapitalnego remontu kościoła św. Piotra i Pawła w Trzebnicy, wybudował nowy kościół w Rzepotowicach, odnowił kościół i stacje Drogi Krzyżowej w lesie bukowym oraz wybudował nową pustelnię. Pośmiertnie został uhonorowany tytułem Zasłużony dla Gminy Trzebnica, a jego imieniem nazwano jedną z głównych ulic Trzebnicy.
Od 1972 roku ks. prof. Antoni Kiełbasa mieszkał i pracował we wspólnocie salwatorianów w Trzebnicy. Przez 38 lat nieustannie promował cześć i kult św. Jadwigi Śląskiej. Dzięki temu stał się niekwestionowanym autorytetem i znawcą życia patronki Trzebnicy, jak również gorliwym czcicielem jej cnót i orędownikiem pojednania pomiędzy narodami – polskim i niemieckim. Służył jako przewodnik po Bazylice, wykorzystując swoją wiedzę historyczną oraz znajomość języka niemieckiego. Ciekawie i z wielką pasją oprowadzał pielgrzymów i turystów. Był naukowcem o szerokich zainteresowaniach naukowych, w jego bogatym dorobku znalazły się liczne pozycje z zakresu monasteriologii , hagiografii, historii XIX i XX wieku oraz historii Śląska. Jako profesor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu oraz Wyższego Seminarium Duchownego Salwatorianów w Bagnie dał się poznać jako wspaniały wykładowca i wychowawca wielu pokoleń studentów. Inicjował i współorganizował sympozja i sesje naukowe, również o międzynarodowym zasięgu. Był pomysłodawcą i realizatorem licznych konferencji i wystaw oraz inspiratorem corocznych Tygodni Kultury Chrześcijańskich w Trzebnicy. Wiele lat owocnie współpracował z władzami miejskimi w Trzebnicy, czego przejawem była opieka duszpasterska ks. A. Kiełbasy nad trzebnickimi nauczycielami. Był Honorowym Obywatelem Trzebnicy oraz Zasłużonym dla Gminy Trzebnica. Mimo wielu powierzonych mu funkcji administracyjnych nigdy nie zmienił miejsca zamieszkania.
